Forum portalu pecherz.pl

Belly, jasne, że może pomóc, to że mi nie pomógł nie znaczy, że Tobie nie pomoże.
Trzymaj się jakoś, na pewno Twoja psychika nie daje rady z tym wszystkim, na pewno ten lek jakoś poprawi sytuację, jednak potrzebujesz pewnie wsparcia jakimiś medykamentami, bo się tak wykończysz.

Ja biorÄ™ go od ok. 10 dni (z czego pierwsze 6 dni 1/2 dawki).
Mam nadzieję, że wkrótce wszystko zacznie się normować, bo dotychczas to coraz gorzej zamiast lepiej.
Ale tak to przy antydepresantach bywa. Na początku może być pogorszenie.
Idę właśnie na 15.00 na pierwszą psychoterapię. Zabieram paczkę chusteczek
Trzymajcie kciuki!

Jestem po pierwszej psychoterapii.
Trochę mi ulżyło - wygadałam się, wypłakałam.
Następna wizyta za tydzień.
Tymczasem pakujÄ™ siÄ™ i zmykam na kilka dni.
Nie będę miała dostępu do komputera, więc odpoczniecie ode mnie trochę
Pa

Belly

MY sobie od Ciebie nie musimy wcale odpoczywać, dobrze nam z Twoim towarzystwem, najważniejsze, żebyś Ty sobie odpoczęła, zrelaksowała się i nabrała oddechu, czasami jak się czyta te wszystkie fora i człowiek nasiąka tymi treściami, to sam się siłą rzeczy nakręca. Chociaż ja powiem wam szczerze bardzo lubię czytać o bakteriach, drobnoustrojach, to już stało się moją pasją. Wieczorami sobie czytam jakieś tam artykuły medyczne czy najnowsze doniesienia z pola walki i bardzo mnie to wszystko fascynuje, ale pomimo tej fascynacji chcę, aby te bakterie odpuściły.

Zobaczcie mam takie dwa zioła chińskie, próbowałyście może

http://www.suntenglobal.com/news/show.php?ID=388&page=1

http://health.howstuffworks.com/wellness/natural-medicine/chinese/traditional-chinese-medicine-coughs-colds-flu-allergies3.htm

Mam doniesienia od ludzi, że zioła chińskie naprawdę pomagają na pęcherz, pewnie są też zioła na uspokojenie i wyciszenie psychiki. Wypróbuję, to wam powiem.

Zgadzam się na 100% z Redakcją, piękniej tego już nie mogła ująć, trudno, żeby ból, ciągła niepewnośc jutra i zmieniająca się intensywność objawów nie zostawiała swojego piętna na psychice. Trzeba byłoby być człowiekiem z żelaza, aby tego nie odczuć! U mnie też pojawiają się wahania nastrojów.

Belly, fajnie, że już jesteś, jak było na wyjeżdzie?

Mi jest dzisiaj strasznie smutno bo nie dostałam pracy, którą chciałam a takie nadzieje pokładałam w niej, jestem w trakcie szukania pracy i znalazłam coś fajnego, przeszłam do końcowego etapu i niestety nie udało się.
Ale najważniejsze jak to prababcie mówiły jest zdrowie, ale sęk w tym, że tego też brakuje więc po prostu usiąść, rozpłakać się i załamać ręce. Sorry, musiałam się wyżalić, teraz jest mi trochę lżej.

A jak wyglądają Twoje lęki, Belly?

Belly, pracuję w dziale handlowym ale to stanowisko, na które aplikowałam było bardziej związane z obsługą klienta, bardzo mi się podobało tak jak i sama firma, więc stąd to rozżalenie, tym bardziej, że nie rozumiem, dlaczego. Ale cóż stało się.

Rzeczywiście przechodzisz teraz koszmary, ale wierzę, że będzie u Ciebie lepiej, że ta psychoterapia na pewno Ci pomoże i odejmie trochę tego ciężaru, który obecnie dźwigasz. Pewnie ten pęcherz jak i cała jego otoczka doprowadza Cię do ruiny psychicznej, właśnie te głębie podświadomości dają znać o sobie w nocy i nie możesz spać, dochodzą do głosu te wszystkie wewnętrzne lęki, niepokoje, które za dnia tłamsimy pod przykrywką zdarzeń, okoliczności i innych czynników. Dużo robisz, jesteś proaktywna, więc nie widzę, żeby CI to nie pomogło. Napisz, jak się czujesz na tym nowym leku urologicznym, czy widzisz po nim jakąs poprawę. Jak mocz mętny, to niestety nie robi się taki pod wpływem psychiki, pewnie znowu jakieś zakażenie bakteryjne ale ten lek pewnie z lekka je przegoni. Trzymam mocno za Ciebie kciuki, abyś odzyskała wewnętrzną siłę
Musi być lepiej, nie ma innej opcji, ja też w to wierzę i ufam, że kiedyś ta szaleńcza, heroiczna wiara oblecze się w piękne kształty rzeczywistości.)))

A, zapomniałam napisać, że posiew moczu oczywiście jałowy. Ogólny też ok.

Dobrze Belly, że jest Ci lepiej, widzisz, posuwasz się do przodu:)

Pierwsze dwa tygodnie były tragiczne. Przychodziły takie momenty zdenerwowania, nie mogłam sobie miejsca znaleźć. Puls wtedy dosyć wysoki 120-130. Były też problemy ze snem (budziłam się ok. 3-4 w nocy i nie mogłam już spać). Rano wymioty (codziennie 1x). Totalny brak apetytu.
Wszystko minęło po około 2 tygodniach. Teraz jest już ok.
Trzeba przetrwać ten najgorszy czas, to nasilenie objawów jest przejściowe. Nie wolno w tym czasie samemu odstawiać leku.
Ja mam jutro wizytÄ™ kontrolnÄ… u psychiatry (po miesiÄ…cu stosowania).
Chodzę też raz w tygodniu do psychoterapeutki, bo same leki, brane przez wiele miesięcy nie rozwiązały problemu.
Po odstawieniu się pogorszyło.
Teraz na sesjach analizujemy co może być powodem takich problemów.
Powiem Wam, że odkrywam w sobie wiele rzeczy, których wcześniej nie widziałam.
Przeprowadzono u mnie również test psychologiczny (180 pytań!), z którego wyniknęło m.in. że moje napięcie wewnętrzne wynosi 10 (w skali 1-10).
Zaczynamy pracować nad tym, aby moje podjeście do życia zmienić, aby się tak nie nakręcać.
Terapeutka twierdzi, że w tak trudnej sytuacji psychicznej, ciało często daje pierwszy znak, że coś cię dzieje nie tak.
Bardzo to wszystko skomplikowane...

Belly Puls mam podobnu ostatnio 116:-) i czuje sie bardzo podobnie do tego co opisalas z tym tylko ze jestem jakis przytępiony i osowialy, nie bardzo czaje tego co sie wokol mnie dzieje, dlatego sie dopytuje bo jakos tez ciezko narazie znosze ten lek, biore jeszcze hydroxyzyne na noc zeby lepeij spac - pomaga takze polecam. A czy mialas jakies sensacje ze strony sreca? Bo ja czasem odczuwam cos jaby drgania, kołatania, czasem jakies psypieszone bicie itp. Tak samo zapodanie sobie leku bez gruntownej analizy samego siebie nie wiele zmienia. Z tym ze u mnie wystąpil inny problem, mimo gruntownej psychoterapi jaką sobie zapodałem mimo wszystko musialem zapodac sobie lek, bo to co w sobie odkrylem wcale nie było tak łatwo zaakceptować..:-)

Widzę, że wywołałam małą burzę tym co napisałam...
Redakcjo, niestety obawiam się, że wykluczenie wszystkich powodów organicznych nie jest możliwe.
Trzeba byłoby przeznaczyć cały swój czas i pieniądze na badania, aby wszystko wykluczyć.
A wiele badań i tak nie przynosi rozstrzygnięcia, bo wynik negatywny nie daje 100% pewności że jest ok.
Ja nie bagatelizuję dolegliwości somatycznych, regularnie się badam, bywam w szpitalach, klinikach. W marcu mam pobyt w klinice (autoagresja) i w szpitalu (laparoskopia).
Jednocześnie poszukuję psychicznego wsparcia, które mam nadzieję przyniesie mi psychoterapia w połączeniu z antydepresantem.
Dodan, miałam kołatania. Przeszło.
Beauti, u mnie napięcie psychiczne prawdopodobnie było już przed chorobą.
Niestety moja osobowość mi nie pomaga, a to że jestem jedynaczką + oczekiwania otoczenia względem mnie też.
Nie potrafię się wyluzować, odpuścić. Wszystko bardzo emocjonalnie przeżywam.
A co do sięgania wstecz, to ma swój sens. Wiele problemów bierze się już z dzieciństwa, a potem narasta. Kwestią czasu jest tylko to kiedy szala przeważy.
Strachu przed sobą nie odczuwam. Chciałabym lepiej poznać siebie, aby lepiej się zrozumieć i osiągnąć większą kontrolę nad sobą i swoimi emocjami.
Niestety w moim przypadku peÅ‚nia zdrowia prawdopodobnie wpÅ‚ynęłaby w niewielkim  stopniu na pojawienie siÄ™ problemów emocjonalnych i napiÄ™cia.
Jeśli nie masz potrzeby, aby pójść na psychoterapię to ja to szanuję.
Niestety problemy zaczęły mnie przerastać, a okazało się, że zdrowie to wierzchołek góry lodowej i rozmowa z obcą kobietą, która chce mi pomóc, a przede wszystkim chce mnie wysłuchać i której mogę się wypłakać, jest mi potrzebna. I na razie z niej nie zrezygniuję.
Dodan, jakie efekty przyniosła Twoja psychoterapia? Trafiłeś na kogoś sensownego?

Dodan, Ja też się nad tym zastanawiałam. Faktycznie tak bywa, że choroba jest usprawiedliwieniem i sposobem na wycofanie się z życia.
Czasowa poprawa fizyczna nie powoduje powrotu do życia i codziennych obowiązków, bo wszyscy wokół są przyzwyczajeni do naszej niedyspozycji.
Dodan, czy Ty też borykasz się z ciągłym myśleniem na swój temat? Ja na razie nie potrafię się do siebie zdystansować. Ciężko mi znaleźć zajęcie na tyle absorbujące, aby przestać myśleć. Czuję się taka poddenerwowana...
Napisz proszę czy masz diagnozę jakiejś konkretnej choroby somatycznej, czy część objawów jest psychosomatyczna.
Pozdrawiam

Ja tam nikogo nie kulpabilizuje, jak wam pomaga psychoterapia, ja jestem na tak, trzeba wszystkiego próbować, co tylko pomaga nam się lepiej poczuć, gdyż długo utrzymujący się zły nastrój psychiczny też może być grożny sam w sobie. Jeśli jednocześnie odkrywacie prawdę o sobie, zagłębiacie się w swoje jestestwo, to tym bardziej jest to godne pochwały. Natomiast nie można zwalić choroby pęcherza na stan psychiczny, gdyż to naprawdę nie tędy droga, stan spychiczny to tylko skutek tej przewlekłej choroby, chyba że utrzymywał się on jeszcze przed infekcją. Ja w dalszym ciągu twierdzę, że mamy do czynienia z chroniczną infekcją bakteryjną połączoną z wytworzeniem się biofilmu.

A Belly pod kątem pęcherzowym lepiej się już czujesz?

Dodan, a ta książka na którą się powołujesz jest o nerwicy czy jest ogólnie o rozwoju psychicznym człowieka?. Pomyśleć, że ja pisałam pracę magisterską z psychoanalizy, szukaniem powiązań pomiędzy stanem pacjenta a jego relacją z matką, ojcem, takie czysto Freudowskie sprawy. Pewnie sama wyląduję kiedyś na jakieś kozetce:))) jak ten pęcherz nie odpuści.