Forum portalu pecherz.pl

Tosia · 2010-06-26 13:12:58

Nie mam bakterii w moczu, oprócz tego robiłam czystość pochwy i wyszły mi grzyby na + i bakterie na ++. Gin powiedział, że bakterie wyszły bo wyszły grzyby, więc leczymy grzyby na początek Nystatyną, potem znów pewnie czystość. A i jeszcze jedno oprócz kwaśnego paradoksalnie szkodzi mi słodkie. Zielarka tłumaczyła mi, że gdy zjem słodkie to żołądek wydziela jeszcze więcej kwasów i od tego mocz też może być bardziej kwaśny. I po odstawieniu zauważyłam poprawę. teraz nawet jak coś wprowadzam do jadłospisu to z umiarem i pojedyńczo, aby wiedzieć co szkodzi.

Redakcja · 2010-06-26 14:37:33

Cukier jest pożywką dla grzybów.

Tosia · 2010-12-15 20:49:12

Większość z Was mnie zna, razem walczyliśmy z chorobą. Ja dzięki Panu Bogu czuję się coraz lepiej. Wcześniej nie pisałam Wam, że zaszłam w ciążę, bo bałam się zapeszyć. Mam nadzieję, że zrozumiecie mnie. Chciałabym opisać wam w jaki sposób zaszłam w ciążę itp. Abyście wiedziały, że nawet chorując można zajść w ciążę, donosić ją i urodzić zdrowe dziecko.
Jeszcze będąc panną marzyłam o dziecku, gdy zaczęłam spotykać się z mężem oboje kontynuowaliśmy to marzenie. 1,5 miesiąca przed ślubem zachorowałam na zapalenie pęcherza moczowego, pomimo leczenia internisty choroba przechodziła i wracała. Pragnienie dziecka było tak silne, że miesiąc przed ślubem wyliczywszy uprzednio owulację udało się nam począć dziecko. Po ślubie choroba zaczęła się nasilać, nie pomagał antybiotyk przepisany przez internistę, więc zostałam odesłana do ginekologa, który stwierdził, że to grzybica dróg rodnych, a ja miałam kolejne ataki ze strony cewki moczowej. Ataki zaczęły się nasilać oprócz bólu pojawiła się gorączka, więc zmieniłam ginekologa. Lekarz od razu stwierdził, że jestem w ciąży i wypisał antybiotyk. Trzy dni później wylądowałam w szpitalu z plamieniem. Dostałam leki na podtrzymanie ciąży i kazano mi czekać. Oboje z mężem byliśmy dobrej myśli, ale Bóg postanowił inaczej. Nie chciałam uwierzyć lekarzom, gdy mówili, że ciąża obumarła, powiedziałam, że będę czekać, ale gdy na kolejnym USG dziecko zamiast urosnąć zmniejszyło się, zrozumiałam, że umarło. Chciałam umrzeć razem z nim, podtrzymywała mnie tylko myśl, że jeśli popełnię samobójstwo to będzie kolejny cios dla męża. Przez kilka tygodni nie mogłam otrząsnąć się z bólu, moje myśli były przy zmarłym dziecku. Choroba nie dawała mi o sobie zapomnieć, powoli lekarze zaczęli rozkładać ręce, nikt nie mógł zrozumieć dlaczego mnie boli, czemu antybiotyki nie pomagają, a ja podczas ataków bólu „chodziłam po ścianach”. Czułam się jak Hiob, jakby Bóg o mnie zapomniał. Mijały miesiące a ja nadal chorowałam pomimo wizyt u najlepszych urologów i ginekologów w województwie. Wszyscy na pytanie o dziecko kazali czekać, a ja odchodziłam od zmysłów. Ból był tak silny, a ataki tak częste, że nie widziałam nadziei na wyzdrowienie. Myślałam o samobójstwie. Szkoda mi było męża, który musiał patrzeć na moją chorobę i marzył o dziecku. Gdy jeden urolog powiedział, że on nie widzi przeciwwskazań jeśli chodzi o ciążę, ale lepiej abyśmy specjalnie się nie starali zaczęłam wyliczać terminy owulacji z nadzieją, że znów uda się począć dziecko, robiłam testy ciążowe na których uporczywie pojawiała się tylko jedna kreska. Wtedy koleżanka powiedziała mi o siostrach Dominikankach www.sawanna.mniszki.dominikanie.pl i ojcu James-ie Manjackalu http://www.jmanjackal.net/pol/pol.htm . Napisałam do nich z prośbą o pomoc. Od ojciec Manjackal zapewnił mnie o swojej modlitwie, od sióstr oboje z mężem otrzymaliśmy karteczki z modlitwą i paskiem św. Dominika. Zaczęliśmy się codziennie wspólnie modlić. Po kilku tygodniach na podstawie informacji z Internetu przyszyłam pasek do tasiemki i opasałam się nią. Minęły dwa miesiące jak zobaczyliśmy z mężem dwie kreski na teście. Na początku bałam się do tego stopnia, że każda wizyta w toalecie wiązała się ze sprawdzeniem czy nie ma plamienia. Każdy ból brzucha potęgował strach. Ciągle trwaliśmy w modlitwie do św. Dominika, a ojciec James Manjackal napisał nam abyśmy trzymając ręce na brzuchu modlili się do Ducha Św. o siłę i zdrowie dla naszego dziecka. Cewka piekła mnie mocno, ale nie miałam ataków (piłam zioła od ojca Gabriela). Na wizyty u ginekologa czekałam jak na zbawienie, aby tylko zobaczyć czy wszystko jest ok. Każdy dzień ciągnął się w nieskończoność. W czwartym miesiącu od sióstr Dominikanek dostałam numer telefonu p. Marii – zielarki, która na podstawie szkicu naszego domu i mego zdjęcia stwierdziła, że śpię na skrzyżowaniu żył wodnych i dlatego żaden antybiotyk mi nie pomaga ( wypiłam ich 20 + 2 szczepionki). Za jej radą zmieniliśmy miejsce łóżka w pokoju i pomógł mi zwykły furagin, bakterie z moczu zniknęły, ból był ale bakterii nie, z czasem ból powoli zaczął ustępować a ja po raz pierwszy poczułam ruchy dziecka, od tej pory codziennie czekałam na nie i jak tylko dziecko nie ruszało się kilka godzin wpadałam w panikę, aby po chwili znów poczuć jak się rusza. Najpierw czekałam do 12 tygodnia, potem do 24 w 31 trafiłam do szpitala ze skurczami, lekarzom udało się powstrzymać poród. Skarżyłam się na swędzenie wewnętrznych stron dłoni i stóp po badaniach okazało się, że mam cholestazę ciężarnych. Gdy czytałam informacje na temat tej choroby w Internecie ogarniał mnie paniczny strach o dziecko. Nie chciałam uwierzyć, że Pan Bóg zesłał na mnie kolejną chorobę, ale swędzenie pomimo leków się nasilało. Przy cholestazie ciężarnych ciążę należy rozwiązać wcześniej, najlepiej w 38 tygodniu. Nie doczekałam tego terminu, gdy wyniki prób wątrobowych poszły w górę od razu skierowano mnie do szpitala, tam doczekałam 38 tygodnia. W dzień wywołania porodu zdjęłam pasek św. Dominika, oboje z mężem pomodliliśmy się po raz kolejny do tego świętego i ruszyliśmy na salę porodową. Poród był ciężki po 12 godzinach tętno dziecka zaczęło zanikać i zdecydowano się na cesarskie cięcie. Pan Bóg był cały czas przy mnie i moim dziecku. Mikołaj przyszedł na świat cały i zdrowy. Oboje z mężem jesteśmy przekonani, że tylko dzięki wspólnej modlitwie zostaliśmy rodzicami tego małego cudu. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych

loni · 2010-12-15 22:23:28

Tosiu pewnie, że pamiętamy
I przede wszystkim wielkie GRATULACJE z okazji doświadczenia cudu macierzyństwa
Naprawdę bardzo się cieszę, że pomimo choroby udało Ci się spełnić to największe marzenie, dajesz tym samym nadzieję, że może i mnie się to kiedyś uda, choć nie ukrywam- coraz trudniej mi w to wierzyć...
Tobie było o tyle łatwiej, że szybko zachodziłaś w ciążę, a niestety nie zawsze tak jest i wtedy naprawdę dużo trudniej jest wierzyć gdy na drodze pojawiają się coraz to nowsze problemy jak kłody podsuwane przez jakiegoś złośliwego chochlika
W takiej sytuacji naprawdę o tę gorliwą wiarę coraz trudniej, ale mam nadzieję że jeszcze kiedyś ją odbuduję i przekonam się, że rzeczywiście dla Pana Boga nie ma rzeczy niemożliwych do wykonania .
Ps. Mikołaj to moje wymarzone imię dla synka. Ale póki co, mogę Go sobie jedynie wyobrażać.
Dziękuję za tego posta kochana i dużo szczęścia dla Was :*

nadia · 2010-12-17 19:02:35

Bardzo miło czyta się takie wiadomości,ja także Tobie gratuluję Waszego najwspanialszego cudu!!
Tak samo jak loni pisze, nie tak łatwo zajść w ciążę, my jesteśmy na etapie niestety czekania na inseminację, bardzo pragniemy dziecka, modlimy się, mam nadzieję, że Bóg da nam ten mały cud! mocno w to wierzę!
Życzę Wam dużo radosnych chwil i dużo dużo zdrowia!

Tosia · 2010-12-18 20:39:19

Dziękuję, dziewczyny kochane:) Napewno Wam się uda, życzę Wam tego z całego serca. Po tym wszystkim zrozumiałam, że na wszystko jest swój czas, swoja pora, trzeba próbować zaufać Panu Bogu ( wiem jakie to jest trudne, gdy ból jest nie do zniesienia i z nikąd nie widzi się ratunku). Trzymam za Was kciuki i oczywiście będę się modlić. Pozdrawiam serdecznie:) Tosia

Forum portalu pecherz.pl

Ogłoszenie

#426 2010-06-26 13:12:58

Re: Już nie mam siły, pomóżcie

#427 2010-06-26 14:37:33

Re: Już nie mam siły, pomóżcie

#428 2010-12-15 20:49:12

Re: Już nie mam siły, pomóżcie

#429 2010-12-15 22:23:28

Re: Już nie mam siły, pomóżcie

#430 2010-12-17 19:02:35

Re: Już nie mam siły, pomóżcie

#431 2010-12-18 20:39:19

Re: Już nie mam siły, pomóżcie

Stopka forum