Forum portalu pecherz.pl

MAgdaleno! Napisz, czy żyjesz chociaż...

nie

Jeszcze jedno bedę tu zaglądać ale wybaczcie mój egoizm, nie dam rady na razie czytać wszystkich wątków, jak zobaczyłam jak urosło forum to byłam w szoku. Buźka Wszystkim

jeśli mogę coś doradzić, to proponuje najpierw z tą przetoką, zabieg mniej inwazyjny, a jest szansa, że pomoze. warto. pozdrawiam

Wiem, że przetoka może pomóc tylko widzicie ja już po tych wszystkich operacjach a mam ich trochę za sobą myślę, że może dość już półśrodków, może trzeba raz a dobrze. Evi ja nie czekam na to że sprawa męża ucichnie, bo jakaś część mnie umarła razem z nim i tak już zostanie do końca życia. Nie liczę na to, że żałoba minie za kilka miesięcy bo nie tylko ja ale wszyscy bliscy męża mówią,że im dalej tym większa pustka po jego stracie. Z tego co się dowiaduje to norma więc nie liczę na swój rozum zbytnio w najbliższym czasie. Dostałam zasiłek, przyznano mi go więc mam w przeciągu pół roku się zoperować.
Żeby było jeszcze milej ciągle mam krwawienia przy hormonach a przecież biorę je na zasadzie blokady miesiączek. Ostatnie kilka dni dosłownie mnie zalewa krwią. Poprostu taki już mój żywot. Do gina nie idę bo nie mam sił się teraz zajmować takimi sprawami a i tak usłyszę że to od hormonów. Poza tym dość mam niedostosowania gabinetów ginekologicznych do pacjentek nietrzymających moczu. Dla mnie to zakrawa na skandal. Staram sie więc nie poddawać i nie zwracać uwagi na tego typu kwestie, dzięki czemu chyba ciągnę jakoś tę moja niedolę i daję sobie jeszcze trochę czasu.

Evi wiem że nie miałaś tego na myśli spokojnie Pewnie, że rozmawiałam wstępnie z lekarzem, lekarz by próbował najpierw przetokę, ale sama wiesz jak jest. Trochę mi samej siebie żal na te wszystkie zabiegi. Lekarz był w szoku jak powiedziałam że mój mąż nie żyje, wstał i powiedział: ja nie wiem co powiedzieć... W końcu też go znał, jestem stałą bywalczynią szpitala od 2 lat więc mnie znają wszyscy. Lekarz powiedział, żebym spokojnie sobie przemyślała i jak się zdecyduję przyszła pogadać. Tak to wygląda, w zasadzie jestem w rozsypce i nie wiem co chcę. Rozmawiałam z sąsiadem odnośnie stomii i już sama nie wiem. Wybaczcie, że na razie nie czytam wątków ale jeszcze nie dam, rady za dużo mam na głowie. Jeśli ktoś coś będzie chciał ode mnie może to zapraszam do poczty. Pozdrawiam

Witam, witam ponownie. Podjęłam decyzję ale ta decyzja jest tak zachwiana, ze śmiać mi sie z siebie chce. Będę robić przetoke (16 czerwca) , byłam wczoraj u mego lekarza, najgorsze jest to, że on nie wie czy to da mi ulgę choć w małym stopniu, ale jak twierdzi spróbować warto. Weszłam też na forum dla stomików asekuracyjnie i troszke poczytałam - makabra. Między załataniem przetoki cewkowo-pochwowej a ewentualnym wyłonieniem stomii musi upłynąc jakieś 2-3 miesiące, załamało mnie to. Ja naprawde już nie mam sił baterie mi się wyczerpały a tu jeszcze tyle czasu z wkładką między nogami. Nie będę też nastawiać się na cudowne ozdrowienie, bo i nie mam ku temu podstaw - w zasadzie jeszcze żadna operacja nie przyniosła mi ulgi, w zw z tym wolę poprostu stać po środku jakgdyby, czyli może coś pomoże ale też muszę liczyc się z tym, że wysiłki mogą pójśc na marne w likwidowaniu ntm.

Ponadto mam na lewym jajniku torbiel i ginek zaproponował, że przy okazji ewentualnej stomii dobrze by było ściągnąc na blok operacyjny ginekologa do usunięcia torbielki, fajnie prawda? Ciekawe co jeszcze mi będą robić? Czuję się dosłownie jak kaleka teraz. Ginekolog mi mówi, że taka fajna dziewczyna jestem, żebym się nie załamywała bo nigdy nic nie wiadomo co mnie w życiu czeka, potem przyjdę do niego i powiem, że chcę mieć dziecko. Niezbyt chcę mieć dzieci już. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, to prawda. Ja bym się tą torbielą nie przejmowała i ją olała teraz i już. Do tego wszystkiego tak bardzo brak mi wsparcia męża przy tym wszystkim, że mam dosłownie jedną czwartą sił w porównaniu z przeszłymi operacjami i podejściem do nich. Dlatego reasumując próbuje lżejszego wyjścia w połowie czerwca.
Pozdrawiam Wszystkich

Ciebie też Karolino Jak zawsze czuje sie tu miło przyjęta
Z tym, że pozostanie na srodku to najgorsza opcja jaką mogę wybrać - masz rację, wiem o tym. Zresztą jak się powiedziało A to trzeba powiedzieć B.
Tak z tym ginkiem to też dobry pomysł tylko pomyślałam sobie, że jak już bym miała zakładana stomię to i tak ciężki zabieg a jeszcze do tego skrobanie jajnika to juz dla mnie wycieńczenie. Pamietam operację torbieli, to był najgorszy ból jakiego doznałam, byłam poprostu zielona, to była dla mnie prawdziwa męka. I tu 2 w 1 trochę mnie dobiło same myślenie nad tym. Ale faktycznie to rozsądne wyjście. Patrząc z dystansem wiem, ze ginekolog wpadł na dobry pomysł.
Jedno w tym wszystkim jest pocieszające - urolog powiedział, że zrobi cięcie przy stomii w tym samym miejscu co podszywając szyję pęcherza, to dla mnie duży plus, gdyż wszelkie zdjecia stomii pokazuja cięcie pionowe od pępka w dół. Może to śmiesznie dla kogoś zabrzmi ale przyszło mi do głowy, że przy takim cięciu pionowym miałabym na brzuchu odwrócony krzyż. Tej mojej obecnej blizny prawie nie widać i dobrze by było gdyby wykonał cięcie w tym samym miejscu - poziomo.
Dziękuję za słowa otuchy i wsparcia to dla mnie naprawde dużo. Pozdrawiam

Może i mam ludzkiego urologa, ale jak posłuchałam co mówił na temat odprowadzenia, że można je zrobić ze ściany pęcherza, z wyrostka robaczkowego albo kawałka jelita cienkiego to słabo mi sie zrobiło troszkę.Odprowadzenie musi mieć kilkanaście cm. Fuj. Boże dla nich to taki chleb powszedni a ja nie mogę pozbyć się myśli, że będę kaleką i tyle. Chyba to jest dla mnie najgorsze, matko chcę zmienić pracę nie wiem jak to będzie. A w gruncie rzeczy siedzę i dumam tylko.

Ja również Madziu witam Cie i trzymaj się.
Pozdrawiam