Forum portalu pecherz.pl

Otóż , od pół roku miałam problemy z pęcherzem moczowym. Przyjmowałam leki. Teraz jest już ponoć wszystko OK ( historii choroby opisywać nie będę). Niedawno brałam leki od pęcherza nadreaktywnego (Vesicare). Jednak wciąż mam męczący problem. Wystarczy, że zaczyna mi się trochę nudzić ( a wcześniej trochę wypiłam ) to od razu wpadam w niepokój, że będę teraz dużo sikać. Od razu czuję w sobie jakiś lęk, niepokój, strach. Podczas wakacji ( wczasy, wycieczki fakultatywne ) nie miałam często dostępu do łazienki i było OK. Ale znów się zaczyna. Weźmy na przykładzie ( najczęściej dzieje się tak wieczorem ) :
Zjem zupę mleczną i już mam wyrzuty, że będę chodzi siku. Czuję strach, niepokój, lęk, zaczynam o tym myśleć, analizować. I moje myśli się sprawdzają. Co 5-10 min. chodzę i sikam wcale nie mało - nawet za dużo jak na tak mały odstęp czasu. Po tym się wypłakuję, narzekam i zwykle jest potem OK . Przed spaniem w ciągu dwóch minut potrafię dla upewnienia pobiec 10 razy. Przed spaniem jeszcze sprawdzam, naciskam na pęcherz dla upewnienia, mimo że wiem, że wcale nie chcę siku. U babci jest jeszcze gorzej. Nudzę się jak mops i potrafię odstawiać takie sceny przed spaniem , wciągu dnia, że wszyscy mają mnie dość.

Nie potrafię sobie z tym poradzić , się uspokoić, opanować , muszę wszystkie myśli z siebie komuś wyrzucić i dopiero wtedy jest lepiej. Już mam dość tego problemu ! Co zrobić , żeby sobie z tym poradzić ?

Wydaje mi się , że psycholog nic nie zaradzi, rodzice uważają, że to nie ma sensu, ja zresztą też